Συνέντευξη με τον Αβραάμ Κωνσταντίνου

Με τον Αβραάμ Κωνσταντίνου είμαστε (διαδικτυακοί) φίλοι εδώ και αρκετά χρόνια. Πρόσφατα ο Αβραάμ κυκλοφόρησε, μαζί με τον Σάββα Ντεγιρμεντζόγλου, μέσω της FM Records ένα άλμπουμ με τίτλο «Της Ψυχής Μου Οι Πατρίδες». Με αφορμή την κυκλοφορία του δίσκου αυτού ζητήσαμε από τον Αβραάμ να μας πει λίγα λόγια για το άλμπουμ καθώς και για τις γενικότερες ανησυχίες του και αυτός ανταποκρίθηκε με προθυμία στην κλήση μας.

Καταρχάς Αβραάμ, αφού σε καλωσορίσω στο vinylio.blogspot.gr, να σε συγχαρώ για το άλμπουμ «Της Ψυχής Μου Οι Πατρίδες».

Σε ευχαριστώ πολύ φίλε μου. Με συγκινούν τα λόγια σου και μου δίνουν δύναμη να συνεχίσω. Είναι σημαντικό αυτό για κάποιον νέο καλλιτέχνη.

Δώσε μας ορισμένες πληροφορίες για τη δημιουργία του δίσκου.

Πρέπει να πω ότι αρχικά συνάντησα τον συνεργάτη μου, Σάββα με τον οποίο ταιριάξαμε καλλιτεχνικά.   Του έστειλα κάποιους στίχους μου και είδα ότι τον άγγιξαν. Στην πορεία το συζητήσαμε και αποφασίσαμε να κάνουμε μαζί ένα άλμπουμ. Μου έστελνε συνήθως τα κομμάτια μας σε πρόχειρη μορφή για να του πω την γνώμη μου. Συνήθως ήμουν ευχαριστημένος με το αποτέλεσμα. Από εκεί και μετά τα πράγματα πήραν την πορεία τους: στούντιο, ηχογραφήσεις, διορθώσεις σε κάποια κομμάτια, συζητήσεις με δισκογραφικές εταιρίες, κλπ.  Τελικά καταλήξαμε σε συνεργασία με την FM Records, η οποία πίστεψε στο άλμπουμ μας από την πρώτη στιγμή.

Πώς πήγε η συνεργασία με τον Σάββα; Υπάρχουν σχέδια να συνεχίσετε να δουλεύετε μαζί;

Δεν μετανιώνω ούτε στιγμή που συνεργαστήκαμε με τον Σάββα Ντεγιρμεντζόγλου. Τον θεωρώ έναν χαρισματικό μουσικό.  Το έργο του είναι ένα κράμα Δύσης και Ανατολής.  Έχω ακούσει τα κομμάτια μας τόσες φορές κι όμως εξακολουθώ να ανατριχιάζω, σαν να είναι πάντα η πρώτη φορά. Πιστεύω πως τελικά μετά από πολλές φουρτούνες, μπόρες, αμφισβητήσεις,  απογοητεύσεις έρχεται το πλήρωμα του χρόνου για κάποιον καλλιτέχνη.  Τώρα ετοιμάζουμε με τον Σάββα το επόμενό μας άλμπουμ, το οποίο θα περιλαμβάνει πολλά και διαφορετικά είδη μουσικής, αλλά και πολλές, καταπληκτικές νέες φωνές. Ο τρόπος που συνθέτει ο Σάββας έχει μια πολυμορφία, αλλά παράλληλα  τον χαρακτηρίζει ένα συγκεκριμένο στυλ! Δεν ξέρω πως τα καταφέρνει!!!  Η δουλειά αυτή θα έχει μια κοινή βάση, αλλά όσον αφορά στην ενορχήστρωση, θα υπάρξουν κάποιες διαφοροποιήσεις, καθώς θα συμμετάσχει και ο πολύ καλός μας φίλος μουσικός, Βασίλης Σεβαστόπουλος, ο οποίος είναι εξαιρετικός στο αντικείμενο με το οποίο ασχολείται. 

Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που σε βοήθησαν και θα ήθελες να τους ευχαριστήσεις δημόσια;

Είναι πάρα πολλοί. Πρώτα από όλα θα ήθελα να ευχαριστήσω τους γονείς μου. Ήταν δίπλα μου συνεχώς σε όλη αυτή την προσπάθεια. Έπειτα τον Σάββα, καθώς και τα παιδιά που εργάζονται στην εταιρία προβολής μας την “Angels.PR”: Την Μάριαν την Νικολάου, τον Στέλιο τον Τριχαντίρη, την Νόρα Καραμιχάλη και την Άννα Φάρδη. Θέλω επίσης εδώ να ευχαριστήσω και τον καλό μου φίλο Ανδρέα Χρυσάνθου, που πάντοτε προβάλλει τα τραγούδια μας μέσα από την ραδιοφωνική συχνότητα του Ράδιο Πρώτο εδώ στην Κύπρο.

Ο τίτλος του δίσκου είναι εύγλωττος. Πόσο σημαντικό ρόλο παίζει η Ρωμιοσύνη, όχι μόνο στο δημιουργικό κομμάτι των στίχων, αλλά και γενικότερα στη ζωή σου;

Τώρα είπες την μαγική λέξη! Η Ρωμιοσύνη διαδραματίζει ένα σημαίνοντα ρόλο για μένα… Καλώς η κακώς κουβαλάμε στους ώμους μας μια ιστορία αιώνων… Ένα πολιτισμό που δεν διαγράφεται με μια μονοκοντυλιά. Όσο κι αν το θέλουν κάποιοι.  Όπως όλοι γνωρίζουμε, λαός ο οποίος λησμονεί την ιστορία του είναι καταδικασμένος σε αφανισμό.  Επίσης, το θέμα της προσφυγιάς πάντα με συγκλόνιζε. Ίσως γιατί κι εγώ προέρχομαι από μια προσφυγική οικογένεια. Οι γονείς μου κατάγονται από την κατεχόμενη επαρχία Κερύνειας.

Θα έλεγα ότι διακατέχει και τους δυο μας, τον Σάββα και μένα μια υπερβολική ευαισθησία για  τους όπου γης πρόσφυγες. Επίσης με επηρέασε το γεγονός ότι ο παππούς μου ήταν ψάλτης σε εκκλησία… Μπορεί να μην έχω ασχοληθεί με την Βυζαντινή μουσική όπως αυτός, αλλά η μουσική γενικά πάντοτε μου προκαλεί ρίγη συγκινήσεως.  Δεν νομίζω ότι θα μπορούσα να ζήσω χωρίς την αυτήν.

Ποιός καλλιτέχνης θα ήθελες να ερμηνεύσει ένα από τα τραγούδια σου;

Η Γλυκερία μου αρέσει ιδιαίτερα. Αν γινόταν αυτό με κάποιον τρόπο θα το θεωρούσα σταθμό στην ζωή και στην καριέρα μου.

Προμηθεύτηκα το CD μέσω του Public. Πού αλλού μπορούν οι αναγνώστες μας να το βρούνε;

Το πρώτο μας άλμπουμ περιέχει 16 τραγούδια τα οποία κινούνται σε παραδοσιακό ύφος. Είναι γεμάτα αρώματα και μνήμες από τις αλησμόνητες πατρίδες: Πόλη, Καππαδοκία, Μικρασία. Το πιάνο, το κανονάκι, το μπουζούκι μπερδεύονται γλυκά,  ενώ πολλά κομμάτια, όχι μόνο δένουν μεταξύ τους, αλλά σου δίνουν μία κινηματογραφική αίσθηση! Διαπραγματευόμαστε με ένα θέμα που ενδιαφέρει όλους τους Έλληνες και κατ’ επέκταση όλους τους πρόσφυγες…

Μερικά δείγματα των τραγουδιών υπάρχουν στο κανάλι της FM RECORDS στο Youtube.

Το άλμπουμ είναι διαθέσιμο στα ψηφιακά καταστήματα Amazon, Google Play Store αλλά και στο Spotify με τον τίτλο "Tis psihis mou i patrides". 

Επίσης το CD είναι διαθέσιμο σε όλα τα καταστήματα Public, στα καταστήματα Ιανός,  Music Corner  και Reload στην Αθήνα, Musical στην Πάτρα, Studio 52 στην Θεσσαλονίκη, Μούσες στην Κέρκυρα , Δισκόραμα στο Ηράκλειο και Musical Paradise στην Λεμεσό στην Κύπρο.  

Δεδομένου του ονόματος του ιστολογίου μας, θα ήθελα να ρωτήσω αν το άλμπουμ θα κυκλοφορήσει και σε βινύλιο;

Δεν έχουμε αποφασίσει κάτι τέτοιο, αλλά είναι όντως μια καταπληκτική ιδέα!

Γενικότερα, ποια είναι η άποψή σου για την επαναφορά του βινυλίου στη μουσική πραγματικότητα;

Το να επαναφέρεις το βινύλιο σε μια άοσμη και άχαρη εποχή όπως την δική μας σίγουρα αποτελεί τόλμημα, αλλά και παράλληλα κάτι το επαναστατικό. Τους βλέπεις παντού όλους, ιδιαίτερα την νεολαία να κυκλοφορούν σαν υπνωτισμένοι με ένα κινητό στο χέρι. Τα ρομαντικά λόγια και τα γράμματα που γράφαμε κάποτε έχουν αντικατασταθεί με τα μηνύματα στο facebook. Το βινύλιο κρύβει ρομαντισμό, ποιότητα, όμορφες μελωδίες, αλλοτινές εποχές γεμάτες μαγεία … Όλα αυτά σίγουρα δεν θα τα βρεις στα ψηφιακά άλμπουμ ή το διαδίκτυο….

Ποια είναι τα όνειρά σου για το μέλλον;

Με ενδιαφέρει όλα αυτά τα οποία γράφω να φθάσουν στα αυτιά του κόσμου. Και κυρίως να παραμείνουν αναλλοίωτα στον χρόνο. Να μπορούν δηλαδή μετά από χρόνια να τα ξανακούσουν κάποιοι άνθρωποι και να σκιρτήσει ξανά οι καρδιά τους, όπως όταν τα είχαν πρωτοακούσει! Είμαι υπέρ της ποιότητας, του προσεγμένου στίχου.

Πώς βλέπεις την Ελληνική μουσική σκηνή σήμερα;

Κοίταξε να δεις.  Οι περισσότεροι από εμάς που αποτελούμε μέρος αυτού του λαμπερού χώρου,  καλώς ή κακώς, προσδοκούμε να έχουμε επιτυχία και  γενικά επιδιώκουμε την ευρύτερη αποδοχή από τον κόσμο. Όμως κι αυτό δεν είναι ο κανόνας.  Πολλές φορές όλη αυτή η προσπάθεια για αναγνώριση μπορεί να οδηγήσει κάποιους καλλιτέχνες στην παγίδα των εφήμερων σουξέ. Ίσως μετά όταν πατήσουν γερά στα πόδια τους και κάνουν έναν απολογισμό της καριέρας τους, να αντιληφθούν πως μπήκαν σε λάθος μονοπάτια και πως έκαναν πράγματα που ουσιαστικά δεν τους ταίριαζαν. Βασικά, όσο κι αν κυριαρχεί το σκυλοσουξέ στις μέρες μας και κάποια ανέμπνευστα τραγούδια, αντικρίζω το όλο θέμα με αισιοδοξία.  Πιστεύω πως η Ελληνική μουσική έχει ακόμα πολλά να προσφέρει: πάντοτε έκρυβε και εξακολουθεί να κρύβει διαμάντια που μας περιμένουν να τα ανακαλύψουμε και να τα αγκαλιάσουμε…

Διαμένεις στη Λεμεσό και η καταγωγή σου είναι από την Κυρήνεια. Πώς είναι τα πράγματα στην Κύπρο σήμερα;

Η Κύπρος είναι ένα χρυσοπράσινο φύλλο ριγμένο στο πέλαγος.  Παρόλο που άλλαξε πολλούς αφέντες, ουσιαστικά δεν άλλαξε ψυχή…  Η αλήθεια είναι πως παντού υπάρχουν ακόμα διάσπαρτα τα απομεινάρια των κατακτητών της νήσου. Για παράδειγμα το ότι οδηγούμε στην δεξιά πλευρά του δρόμου, αυτό αποτελεί μια Βρετανική κληρονομιά. Οι άνθρωποι  εδώ είναι ακόμα φιλόξενοι όπως ακριβώς συμβαίνει και στην Ελληνική επαρχία. Με την επίσκεψή σας εδώ, δεν θα διστάσουν να σας υποδεχθούν με τραπεζώματα και πεσκέσια, όλο χαμόγελα. Αν πετύχετε μια αυθεντική Κυπριακή ταβέρνα θα παρελάσουν από μπροστά σας οι σιεφταλιές, τα χαλλούμια, το οφτόν το κλέφτικον, και αρκετοί άλλοι λαχταριστοί μεζέδες!!! Αν κάποιος είναι καλοφαγάς μάλλον θα λατρέψει την Κύπρο…

Από την άλλη υπάρχει πάντα το Κυπριακό πρόβλημα, το οποίο εδώ και δεκαετίες δεν έχει επιλυθεί. Ελπίζω και εύχομαι σε μια βιώσιμη και ειρηνική λύση, που θα εξυπηρετεί όλους τους κατοίκους της νήσου μας και όχι μόνο μια μερίδα ανθρώπων.

Αφού σε ευχαριστήσω, θα ήθελα να κλείσεις εσύ την κουβέντα μας με όποιο τρόπο θεωρείς καλύτερο.

Αγαπητέ μου φίλε σε ευχαριστώ πολύ για την συνέντευξη αυτή. Αν και αρχικά είχα απογοητευτεί και έβλεπα παντού εμπόδια στον καλλιτεχνικό χώρο, εντούτοις πήρα την ηρωική απόφαση να συνεχίσω ακάθεκτος την πορεία μου.

Όσον αφορά εμένα θα ήθελα πάνω από όλα να είμαι υγιής για να μπορώ να γράφω και να μοιράζομαι όλα αυτά που αισθάνομαι με τον υπόλοιπο κόσμο.  Όσο για την ανθρωπότητα έχει δεχθεί βαρύ πλήγμα, πάει από το κακό στο χειρότερο…  Η υποκρισία και η κατάχρηση της εξουσίας των ισχυρών δημιουργεί όλα αυτά τα προβλήματα.  Η ψυχή αντί να είναι φωτισμένη με αγάπη είναι βουτηγμένη στο αβυσσαλέο μίσος χωρίς τέλος.  Στους χαλεπούς αυτούς καιρούς , αντί να θεωρούμε τον συνάνθρωπό μας φίλο και αδερφό, αντικρίζουμε με θλίψη τον παγκόσμιο πολιτισμό που έχει σωριαστεί κάτω σε ερείπια ! Κατανοούμε πλέον ότι  ο αγέρας της ελευθερίας έχει μολυνθεί με κάθε λογής ‘κελιά’, με κάθε λογής ‘πρέπει’... Κάποιοι αγνοούν τα δικά μας θέλω, την δική μας ύπαρξη και γεμίζουν την ζωή μας με συρματοπλέγματα βαριά, λεπιδοφόρα… Οι πνευματικές και οι σωματικές μας δυνάμεις παραλύουν… Η ζωτικότητα και το χαμόγελο μας παραμένει στο περιθώριο… Κάποια στιγμή αρχίζει όμως ο αγώνας για μια καλύτερη ζωή,  απαλλαγμένη από οδοφράγματα που δημιουργούν οι ισχυροί της γης… Ναι μπορούμε να προχωρήσουμε ακόμα και με ματωμένα χέρια…  Ο δρόμος είναι μπροστά μας! Ας αναπνεύσουμε το οξυγόνο της χαράς και της ελπίδας. Και  ίσως τότε να γνωρίσουμε την ειρήνη της ψυχής….

(Σημείωση: Η φωτογράφιση έγινε στην Κέρκυρα από τον Μίριαν Γκεργκιεβίτσα).